Hangi güne uyandığımı bilmeden

Hayallerime ulaşmak isterken
Aklımdan hiç geçmeyecek şeylerle karşılaşmak direnişim
Halbuki ,
Paragrafın başındaydı meftun olan tüm gizlilik , göremedim
Ne kadar hasarlı büyüsek de
Geçecek hayatımızdan çocukluğu, gençliği sonra oturmuşluğu
Dikilmiş bir fidan gibi ölene dek .
Yıldız misali yakınlaşmaya çalışıp,
Zirvelere tırmansam da aynı mesafede duruyor geçmişim
Anlasana , dün silinmiyor ya da bir önceki gün
Yarınlar aynı sadece farklı bir gün
Bak , başa dönüyor her şey
Yalnız dolaşıyorum sokakları
Aynı gökyüzüne bakıp zaman farkını hesaplıyorum
Büyük kaplarda sakladım oysa mutluluğu
Arka pencereden bakarken
Geçip giden gri vagonlarda
Acele tarafından geçip , gitti ,
Geceler uykuya düşkün akmasını engelleyemezken
Gündüzler geçmez oysa o kadar acele ederken
Kafamda bulanmış duran hangi tonla karışmış bilmeden
Aynı yanlışı kaç kere yaparım bilmeden
Zamana bıraktım her şeyi , hangi güne uyandığımı bilmeden . . .