Belki de her şey,
bir dokunuşunla başladı,
Bir bakışınla bitti,
Gözlerin ki bir masal,
sonu olmayan,
Şimdi o masalda yanlızlığın şiirleri okunuyor.
Ben ki ismini gökyüzüne, yıldızlarla yazmıştım.
Ancak her bir yıldız kaydıkça,
isminin harfleri dökülüyor,
ve benim içim sızlıyordu.
Ben bu acıları çekerken sen,
hangi gecede saklanırsın,
hangi sabaha uyanırsın?
Ben sensizliğe uyanırken,
sen hangi düşlere dalarsın?
Kayıt Tarihi : 29.3.2025 00:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!