Hangi Gece Şiiri - Kemal Okumuş

Haini meçhul olmayan sevdalar eklemiş onca çizgiyi suratının her yanına, güzel gözlerinin altına.
Ters yüz edip gitmişler, ar, edep yoksunu, hissiyat yoksulları, binip nakörlüğün atına.
Elleri, sonu güzün adaletine kalmış kuru yaprak misali titrer halde kalakalmış, bırakıldığı yerde.
Giden midir terk eden yoksa kalan mı diye sorular dolaştırır bir vakit maşuğa feda o serde.
Dudakları Mecnun'un ayakları altında ezilmiş çöllere nispet edercesine kuru, çatlak çatlak.
Dudaklarına inat gözleri aşkın çeşmesine denk, süzüyor var mı bir gelen diye ıslak ıslak.
Bir yudum hatta bir damla şarap bile geçmemişken o suskun boğazdan bu neyin sarhoşluğu?
Neyin gücü yeter, hangi mutluluk çepeçevre sarsın etrafını ki doldursun içindeki o koca boşluğu?
Sanki güneş gözlerinden doğuyor her sabah ve batıyor her gece, kızılı utandıracak kadar kırmızı.
Hangi aşk adaletliymiş, kim ardında birini bırakıp gitmemiş, hangi gece karaymış örtecek kadar acımızı?