Bilmek acı çekmektir
onursuzluğuna beş kurşun yemişim.
sırtımda taşıdım yaralı bir kaşifi
ağırdı sessizliğin çuvalı
günahlar ördüm salkım söğüt
ezilen üzümünden içtim
bir halkı sevdim
sevmeyi öğrendim
en güzel protestosuydu
sana olan aşkımın yankıları
adını yazmadım kaldırım taşlarına
birine küsmüş gibi yürüyen memura değmesin diye.
birini bitirmeden çıktığın hangi yolculuk denize ulaşır
ve hangi deniz doldurur senin odalarını
yaşıyorken ben.
Kayıt Tarihi : 19.6.2020 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!