Yar…
Hangi çocuğa baksam
Boyun büktüren umutlarımı unutmasam
Melülleşen halin mısralılarını mütebessim bir eda ile anlatsam
Gözlerinden akacak yaşa aldırmasam, ruhumu bizar eden çaresizliği haykırsam
Vurgun yemiş duvarlar, bacası tütmeyen odalar, korkutan suskun sokaklar hala içimi acıtır
Ne kadar gülmek istesem de, çocuğun o masumiyetinde dinmeyen sızılar yüreğimde yeniden başlar
Git, bir bak hüzün vadisinde kimler var, hicrana ram olmuş gönüller fakir halimi muhabbetlerine açar
Kayıt Tarihi : 24.1.2014 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!