Hangi çekincemden bahsetsem,gam etmesem!

Her vakit
düşünmüşümdür
Umut içinde nefeslenirken,
açan çiçeklerenazar ederken

Kederden
arileşip, sürurla
meşk etmenin hazzıma
erişirken,nasip hal,mdeyken

Yazman işterdim,
ümit içinde feryadımı naif
kalbinin derinliğine bırakmayı yeplerdim

Ve fakat
bin hüzünle vazgeçtim
Endişeler yakamı bırakmadı,
üzermiyim kaygısı ağır bastı

Kırılan
ümitlerimiiçimde sakladım,
her yadımla sana olan muhabbete kandım

Gün gelir
fırsat bulurun sandım
nefesin müddetine adandım,
içimden geleni anlatamadım

Onlarca beyaz
sayfayı karaladım
Derin bir ah çekerek
gözyaşlarımdan adeta deva aradım

Bilmem ki
ne yapmalıydım,
nasıl titrediğimi aşikar
kılıp sancıdan kurtulmalıydım

Halime
matlup olman, edebin
muvazenesiyle ruhumu okşaman,
sukun bırakan halden çıkman
En büyük bahtiyarlığım olurdu

Yazan gönül
nispeten durulurdu,
yanan hal kurtulurdu

Muhabbet
ve surur çok uzaktanda olsa
naciz kalbimle buluşur ve anlam katardı

Dinmeyen figanım,
ah eden vahım, hicran ile yol alan
yangınlığım şevke kanar ve açardı

Sahaflar
çarşısındayım
Ziyaret ettiğim raflar seni
anlatıyor bana, kitabın ahıyla

Ne kadar
çok dalardık,
sayfalarda kaybolur
ummanın sukunetiyle haz yaşardık

Sessiz rekabetimiz,
ümit içinde ki dirliğimiz, edebe
dair hassasiyetimiz naifliğinizden akardı

Her sualimde
nedense çekince vardı
Ehliyet ve liyakat hususunda
ki hassasiyetiniz her vakit aşikardı

Sevgiden
ve aşktan söz etmek,
hürmeti binaen ukteleşen
ahın firkatiytle kal etmek sırdı

Yaşamak adına
bu vadide hak ve hakikat
için iradeyi vakfetmek, ecir için direnmek ikramdı