Hangi Canım Yanıyor ? Şiiri - Esra Birge

Artık biliyorum sevda nerede
Acım nereyi kanatıyor
Yüzümde acı kalbimde acının yarası
Buraya ait değilim gibi,
Ait olduğum hiçbir şey kalmamış gibi,
Sen vardın giderken göğsümde
Ağır ağır yüzlerce kez yandım
İçime akıttım nice yağmurlar
Gönlümde sis oluştu derbederim kâhırdan
Artık biliyorum acı nerede
Özlemimde, acım kanıyor
Gün bitmiyor, yüzüm gülmüyor
Hicran hüküm sürüyor meskenimde
Sanki kalbim kafeste,
Dolduramıyorum bu dünyayı.
Acımdın neredeyse içime akacak
Gittiğinden beri özlemim meskenleri aşar
Sığmaz oldu sözlerime hüzün
Şimdi mutluluk bi farklı
Artık sevdaya değil Can'a gitmek istiyor,
Ondan can yanışım.
Kimseyi sevemiyor sadeliğim,
Özlemim sadece San'a.
Sürur sürüyor nice zaman ellerim,
Koşarken değil ansız, nefes alırken al nefesimi,
Giderken dön, dönerken götür beni de
Bırakma bu meskende çok mutsuzum...
Anladım ki sevda imiş şiirleri kısaltan
Ve acı imiş uzatan...
Sevinçten elden düşüyor kalem, içindeki kelebekler izin vermeksizin kaldırıyor.
Acı ile terliyor kağıt yahut yağmur suları ile mürekkebe dönüşüveriyor,
Zaten değil mi ki acılar kağıdı ruhsuz oduna dönüştüren ve insanı kahreden..
Yine bilemedim hangi canım yanıyor?
Sanırım yenildim..
işitmez oldu Can'ım
Görmezdim bahçeyi gezince
Duraksadım ve kapadım gözlerimi,
Yalnız bir canım yansın diye..
İşte bu Can'ım yanıyor…