Kurmayı unuttuğum o kadar cümle varken şu hayatta, susmak eziyet gelir insana. En son ne zaman kahkaha attığımı bile hatırlamıyorum. Bir tebessümüm var yüzümde, o da Allah’a emanet.Gözbebeklerimde sakladığım hüzün içten içe kemirir yüreğimi. Beyin zindanına hapsettiklerim isyanda. Kırmışlar umudun kanatlarını ve yalanlara sığınmışlar sonra. Yüreğimi ayakları altına alanlar,kelimelerin ardına saklanmışlar. Onursuz bahanelerle yıkmışlar bütün duvarları. Samyeli gibi vurmuşlar gönül bahçemi. Şimdi Hangi can yaşatır Kan revan yüreğimi.
Mümin TürütKayıt Tarihi : 9.11.2018 22:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!