Hangi Atatürkçülük Şiiri - Necip Zeybek

1-HAK SAHİBİ OLMAK

Vermedi yüce Ata,
Ne bir sınıfa
Ne bir zümreye ayrıcalık.
Değil lafa,
Bakın dedi icraata.
Bırakın amanı, yamanı,
Değil mızmızlanmak, şimdi çalışmak zamanı.
Kim üretirse, odur efendi,
Onundur son söz,
Onundur ilk hak…
Ama varmadan daha,
Ulu önder,
Ebedî istrahatgaha,
Birileri benzetip onu ilaha,
Diğerleri ilan edip peygamber,
Tuttu kimi anıtmezarda saf,
Kimi edip orayı tavvaf;
Saf dışı eederek hakikî mirasçısını,
Hak sahibi yaptılar Atatürk istismarcısını.
Üretim, emek değil,
Adalet, eşitlik değil,
Ayrıcalık kapmak oldu memleketimde Atatürkçülük.

2-PADİŞAHLIK TARİH Mİ OLDU,
BİRİLERİ EBEDÎ PADİŞAH MI?

Vardır toplayan her işin parsasını,
Ezber edip Laiklik yasasını,
Aldı üçbeş uyanık,
Atatürkçülük arsasını.
Çıktı bir paşadan da ferman,
Dikti Ulusun göbeğine koca bir apartman.
Kim derse birlik, beraberlik,
Başı vurula,
Kimse yapamaz ozaman hainlik.
Denir mi artık,
Yok, bu memlekette krallık!
Ya da hangi deli der,
Kral çıplak…
Olsa da hesap küçük,
Ayıp çok büyük:
Fikir değil,
Ülkü değil,
İnanç değil,
Laik padişahlık oldu Atatürkçülük.

3-PASLANMIŞ ALTI OK
Kitabı ters tutsan da okutursun cahile,
Okumuş herkes aynı kitabı.
Korkmuş akıllısı, delisi,
Nasıl söylesin:
Altı ok fırlamaz oldu yaydan,
Memleket yönetilmiyor uzaydan.
İnip görmeli yeryüzünü,
Karışıp halkın arasına,
Duymalı her sözünü...
Soruyor işte vatandaş:
Sık sık budanır demokrasi,
Dallanıp çiçeklenmeye,
Muktedir değil mi cumhuriyetçilik?
Yurtta sulh, Dünya da sulh,diyordu Atatürk,
Neden hep anarşi çıkarır,
Kalem mi, kılıç mı bu Laiklik?
Ezberi, eder tekrar,
Neden ilerlemez yerinde sayar inkılâpçılık?
Alınsa da elinden egemenlik,
Gezebiliyor vatandaş işte sandık sandık;
Böyle mi izah edilecek şimdi halkçılık?
Deniz mi millet malı,
Ye ye bitmez devletçilik?
Görünmez sonu başı,
Karanlık mıdır bu kadar milliyetçilik?
Olsa da hesap küçük,
Ayıp büyük:
Demokratik açılım değil,
Bilimsel değişim değil;
Akılcı gelişim değil;
Çakılı kazık gibi değişmezlik olmuş Atatürkçülük

4-TEHLİKELİ OYUNLAR

Her işin vardır çırağı, kalfası,
Nedir, neresidir,
Ülkenin en hassas noktası,
Bilir işin ustası…
Benzini taşır yanında tayfası.
Ona kalır çakmağı çakmak,
“Yangın var! ..” diye
Avaz avaz tellal olup bağırmak.
Zordur, tez bitmez işi,
Önce körük bulacak,
Sonra itfaiye olacak…
İhtimallerden biri de
Suçüstü yakalanmak.
İşte o zaman başlar asıl ustalık.
Kolay görünse de
Atatürk’ün adını kullanarak aklanmak,
Zordur gözbebeğimizin içine girip saklanmak.
Önceden yapılmalı yatırım.
Her su yatağına söğüt dikmeli,
Bol sulayıp çabuk büyütmeli.
Çoğu kez gölgesi ihtiyaç,
Sıcakta sarkmalı salkım saçak.
İnsana yapılsa öyle bakım,
Ya bir koruda, ya bir kurumda,
Kimi baş olur,
Kimi ayak...
Olsa da hesap küçük,
Ayıp büyük:
Huzur ve sükûnet değil,
Barış ve kardeşlik değil,
Şeffaflık ve açıklık değil;
Anarşi ve karışıklık olmuş Atatürkçülük.

5-EGEMENLİK OYUNLARI

Ne iştir istenilen,
Ne de adamdır aranılan…
İlle söğüt, ille gölge olacak…
Kolay mı köşe kapmak,
Atatürk kürsüden,
Daha egemenlik demeden,
Sen geçip yerine milletin,
Kayıtsız şartsız egemen olacaksın.
İşini iyi yapan değil,
Mesleği kapan yükselmiş devlette.
Hızla artmış karnı tok,
Ruhu aç!
Çalıp çırpmak da olunca sanat,
Herkes kalmış çırılçıplak.
Kopmasın diye milletin hayat damarlarından birisi,
Işığı ilk hissedenler alnında,
Memleket meselelerinde çıkınca inatçı,
Sesi güzel, endamı güzel olmuş sanatçı.
Gülüp oynarken millet, değişmiş gelenek görenek,
Bellemiş vatandaş aynı masalı,
Kusur olmuş çalışıp üretmek,
Kimine göre en büyük ayıp,
Eğlenmeyi bilmemek.
Eğlencenin adı bol bol alkol olmuş.
Bozuk plak gibi her on yılda,
Baş dönmüş,
Ayak baş olmuş,
Baş ayak.
Gelecek değil,
İhtilâllar tartışılır olmuş.
Olsa da hesap küçük,
Ayıp büyük:
Ulusal egemenlik değil
Gerçek sanatseverlik değil,
Evrensel cumhuriyetçilik değil,
Hiyerarşik düzen olmuş memleketimde Atatürkçülük

6-ÖZLENEN ATATÜRKÇÜLÜK

Ne olur arkadaş,
Görme, kendini o kadar akıllı.
Bizi de gayrı, o kadar ahmak.
Kurtul önce tekrar belasından.
Bahset yeni plânından, programından,
Anlat uzun uzun,
Değil mi şimdi Atatürkçülük,
Uyum, değişim ve sürekli gelişim…

İnandığımızdan değil,
Korktuğumuzdan sustuk.
Ama pusarak gelişmiyor Cumhuriyet.
Sayarak yerinde yakalanmıyor çağdaş medeniyet.
Dünyadaki gelişmelere bir bak,
Ticaretin felsefesi birleşme ve rekabet.
Değişmiyor artık memleket memleket,
Hukuk, hak ve adalet…
Demokrasi ve uzlaşma,
Bu gün dünyada en geçerli siyaset! .

Lütfen etme gayri
Küçük hesaplarına Yüce Atatürk’ü alet
Yatma ulussever, çağdaş ayaklarına gayrı,
Rahat etsin millet,
Büyüsün yücelsin Cumhuriyet.
Çok zarar gördük,
İşin gücün muhalefet.
Senden icraat bekliyor bu memleket.
Ufkun büyük,
Ülkün büyük olsun,
Güzel Türkiye’m medenî bir ülke olsun
Meslek değil ilke olsun,
Büyüsün Dünya’da Atatürkçülük.

Ana duygu: Atatürk’ü ve onun fikirlerini, kendi çıkarlarımıza göre değil, çağdaş gelişmelere göre anlayıp yorumlamamız gerekir. Atatürkçülük fikri millî olduğu kadar evrensel değerleri benimsemiş bir düşünce akımıdır. Duygusal olmaktan çok, akılcıdır, Bireysel olmaktan çok çoğulcudur, bölücü olmaktan çok birleştirip bütünleştiricidir. İlk ilkesi de sürekli değişim ve gelişimdir.