Düşüncelerimi bağlasam mı, onları parçalayıp dağıtsam mı? Ya da bir köşede ömür boyu saklasam mı? Yoksa onları kendimden nefret mi ettirsem? Her şey ve herkes gibi...
Şimdi şuracıkta ölsem kim ağlar bana?
Haykırsam şöyle dağlara kim duyar beni?
Çekip gitsem buralardan kim yanar bana?
Ya da çaresizce bakakalırken dünyaya kim beni sımsıkı sarar?
Dizden düşsem, ölüyorum desem, bu gerçekle bezenmiş yalanıma kim kanar?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta