Hande-i Gül Şiiri - Derkenar Affânî

Can içre cananım candan bilmişim.
Senden Özge beni nadan bilmişim
Yüzde tebessümüm gönlümün varı,
Hande-i gül seni handan bilmişim.

Etmem canı feda senin uğruna;
Senin olan sana feda edilmez.
Bedel ister isen al işte kanım,
Damarımda varsın kandan bilmişim.

Sen çok uzaklarda arama seni,
Aynada görürüm ben hergün seni,
Yerim yurdum nerde diye bakınma;
Evin barkını sol yandan bilmişim.

Gözümdeki sürmem payin hâkidir,
Zümre-i uşşakta yarim sakidir,
Bu muhabbet yeni değil bakidir,
Bezm-i elestteki günden bilmişim.

Aşk û muhabbeti sende bulmuşum,
Sende dirilmişim bende ölmüşüm.
Katreyim ummanında gaybolmuşum,
Beni senden seni benden bilmişim.

Affânî dilerim vasıl olasın,
Firkatin narını suya salasın,
Yarin cemaliye her daim gülesin,
Sen gösterdin ki ben ondan bilmişim..