Hande Caner Şiirleri - Şair Hande Caner

Bahar geldi sandın, yanıldın

Yalandı, yalancıydı gelen

Yüzündeki gülücük çalınmış

Bin bir çiçek içinde öyle bir bahçesin ki
Koklayan sarhoş olur dalgınlaşır gözleri
Sevgilim sen öyle bir billurlaşan Gölsün ki
Kayboluyor aynada hakikatin izleri.

Kömür gibi kap kara, sevgilim o bakışın

Antolojide yontturdum kalemimin ucunu
Ben de döküyorum eteğimin kumunu

(masamda bir kitap var yanında bir sürahi)
(biri boş biri dolu bu ne hikmet ilahi)

Vakitsiz di gene
amansız yağmur
döküldü gözlerimden
ıslandı hatıralar.

derin bir kasede gördüm

Yok bu günler
Önümde arkamda tuzak
Aman ne iyi
Peşimde dolaşmıyor bir dayı
Yada bir külhan beyi
Başım, dırdırlardan

KALAYLI BAKIR

Sabahları orada
Kalaylı bakır
Gibi ufuklar aktır
Dağlara düşen Güneş

Gönlüm yuvarlanarak ipinden çözüldü de
Paçalarına düştü,boş bir makara sanki
Muhabbetin le sar beni diye, üzüldü de
Asla ilgilenmedin, bozuk bir para sanki.

Nihayet içindeki aşk ateşini söndürerek

KAHPENİN SOYU

Uzanmış yatıyor şehidim yerde
Bunların topunun anası kahpe
Bekle dar gelecek bu toprak sana
İçtiğin sulari kus, kahpenin soyu.