Hande Betül Şiiri - Süleyman Ergül

Büyüdün mü aşkım, ben neden farketmedim?
Daha dün Beşiktaş sahilinde,salıncaktaki ağzı şekerli,
Barboros yokuşunda kırmızı pelerininle sallana sallana yürüyen küçük kız
Sen değil miydin yoksa?

Sen değil miydin? " benim en tatlı kızım kim? " diye seslendiğimde,
İleri atılıp ben! ben! diye bağıran.

Büyüdün mü aşkım, Ben neden farketmedim?
Ressam Hamdi Bey Sokakdan aşağı,
Pide yuvarlayan askılı pantolonlu minik güvercin,
Sen değil miydin yoksa?

Sen değil miydin? Ev taksitlerimizi nasıl ödeyeceğiz diye düşünürken,
Cebindeki madeni parayı çıkarıp bana uzatan beş yaşındaki küçük kız.

Ne oyunlar türetirdik sizinle,nasıl da eğlenirdik kardeşinle beraber,
Gece yarısı müzik açar, hoplaya zıplaya oynardık,
Koca koca mutlulukları yaşadığımız, küçücük evimizde.

Ne ara çıkardın okul kıyafetlerini üzerinden,
Ne ara attın üniversiteye hazırlık kitaplarını elinden,
Ne vakit girdin, içinde binbir çeşit derdin harmanlanıp şifa arandığı hastane kapısından içeri,
Ne zaman beyaz melek oldun da tutmaya başladın,
Hayata ilk kez merhaba diyen
Cennet kokulu minişlerin ellerinden,
Tut yavrum, çok sıkı tut ve sakın bırakma,
Diliyorum kendi evlatlarının elinden de tut.
Ne diyor Hz. Nebi kızı Fatma ya "Sen Ali ye eş ol ki, o da sana köle olsun."

Büyüdün mü aşkım?
Evet büyümüşsün şimdi farkettim.

Beyaz gelinlikler içinde görünce seni,
Anladım ki gerçekten gidiyorsun,

Ardında hasretler bırakıp,
Önünde umutlara demir alıyorsun, vakit tam da bu vakit.
Yolun açık, yuvan çok mutlu olsun,
Ben hakkımı helal ettim,
Sen de helal et, e mi yavrum.

13.12.2015