Hande Şiiri - Melih Çetin

Ruhumda mutluluk bedende sıhhat
Gittiğinden beri olmadı Hande
Her gece gönlüne kurduğum saat
Bir sabah olsun da çalmadı Hande

Çıkarmak isterken sevda okunu
Yıllarca anlattım senin yokunu
Nasıl hapsetmişse güzel kokunu
Gönül başkasını bilmedi Hande

Sen yoktun her şeyim hep aksi gitti
Ticarete girdim hep eksi gitti
Harabe ömrümün tek lüksü gitti
Kader de sen gibi gülmedi Hande

Bilmedim kıymeti bilmedim işte
Güneşi görmüşken yaşamak loşta
Bir fotoğraf için her yeri eş de
Şansımda bir teli bulmadı Hande

Cananı canımdan bilirken aziz
Ruh gibi dolaştım böyle çaresiz
Bir ömür düşün ki hep sen hep sensiz
Bu sevdayı aklım almadı Hande

Hasretim başında tutarken nöbet
Dedim cezam nedir dedi müebbet
Ağladım çıldırdım an idare et
Hasretim bir anlık salmadı Hande

Kim bilir uzakta bir yuva kurdu
Ben üzgünüm ama belki o mutlu
Sevene böyle bir umut olur mu
Gönül başka bir yol bulmadı Hande

Saçları simsiyah gözleri kömür
Böyle diye diye geçti bir ömür
Yakında gelecek ilahi emir
Kalbim sen vurmaktan yılmadı Hande