Ah ne çabuk bitti
Bu yaşa ne zaman geldim.
Ne kaldı elimde çalışınmış ömürden başka.
Keşke korkmasaydım hırsızlardan bu kadar
Gelemeseydi başıma bu kader.
Anlamsızlaştı artık
Yaşanılan zaman bile
Ağaçlar kuşlar ve deniz
Başka başka düşünülür oldu.
Ama gökyüzü mavi yer dümdüz
Ve ben yaşıyorum.
Ben…
Uzun bir yolda
Bir parmak işaretiyim
Tüm sönmüş yıldızlar içinde
Bende bir sönmüş yıldızım.
Up uzun bir ağaç dalında sarı bir yaprağım beklide
hayatta kalmak mı?
Yoksa bütün her şeyi çiğneyip
Üstüne oturmak mı?
Mutlu olmak…
Bir sevgilinin sıcaklığını duymak mı?
Boşlukta kayboldum besbelli
Ne arayan var ne soran
Bir ben miyim sanki deli divane,
Masal hikâyeli şu hayat oyununa kanan.
Yok artık mumların aydınlattığı odalar
Sen en karanlık gecemde yanan deniz feneri,
Umulmadık yollarda çıkan kararsızlıksın.
Parmağımda azıcık his,
Düşüncemde yalansın.
Sen bir sigara alışanlığısın,.
Sapır saçma sebebini çözemediğim.
Geceler
Bir an durdurmak her şeyi
Nefes alıp tutmak
Sonra tüm biriktirdiğini dışlamak gibidir
Yeniden yaşmak olanı biteni
Tüm çiğliğiyle anmaktır.
Unuttuğum biri var geçmişte,
Sapa sakin, gepegenç,
Gözleri ateş gibi parlak,
Elleri küçük ama kuvvetli,
Saçları kıvır kıvır,
Halinden memnun…
Geçerken gördüm
Bir zamanlar içinde yaşadığım evi
Yıkılmış...
Erimiş sanki
yardım edinde ayağa kalkayım
diye bağırıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!