Hancı Şiiri - Bayram Dokgöz

Sardı şu solumu tarifsiz sancı
Tutuver kolumdan düşmeyim hancı
Tükeniyor gibi beden direnci
Tutuver kolumdan düşmeyim hancı

Onu çok sevmiştim can pahasına
Bak ne hale düştüm vay anasına
Mahkummuyum derdin çok dahasına
İki gözüm iki çeşmeyim hancı

Direneyim dedim fakat olmadı
Ayakta duracak takat kalmadı
Gönlüm bir an olsun huzur bulmadı
Bu hayata nasıl küsmeyim hancı

Sevdiğim her şeyim bırakıp gitti
Düşünmeden dedi bu sevda bitti
Elleriyle beni ateşe itti
Su serp yüreğime pişmeyim hancı

Umudum sararıp düştü dalımdan
Artık şüphe eder oldum halimden
Bayram’ım gelmiyor bir şey elimden
Avut mezarımı eşmeyim hancı