Hancı Şiiri - Nilufer Ucuk

Ben yolcu...Sen hancı...
çok uzun zamandan beri bu yürek sancılı,
Yürüyorum ıssız yollarda sensiz sakıncali.
Bitkinim, bitkin! gözlerin nerede hani...
Ayaklarım kanla doldu çünkü yollar çakıllı,
Bitmedi çilemiz bu kaçıncı acı...
Yüreğim sevda ocağında pistikçe pişmekli.
Yoğruldum,hamdım, olgunlaştim.
Ben hala yolcu...Sen hala hancı...
Ararım seni bulamam her şey bana yabancı.
Yoruldum nefesim tükenmekli.
Bir nefes ver bana asyalim, neredesin hani!
Hanında biraz nefesleneyim bari,
Sonra istersen giderim dünya zaten fani.
Yolum çok ama çok uzun hemde sarp kayali...
Yüreğimde kan revan içinde param parçalı,
Gözlerim dersen mecnun misali bitti.
Dizlerimde dermen kalmadı gitti.
Gök kubbe üstüme yıkıldı yıkılacak.
şimşekler çakıp,yıldırımlar düşecek.
Boran beni alıp yerden yere vuracak.
Sonra da arşa dogru savuracak.
Yollar çok uzun çok da cefali...
izin ver hanında biraz dinleneyim, hancı,
Sonrada yoluma devam edeyim bir yabancı gibi...
Han duvarlarındaki yazıları okuyayım,
Gelmiş geçmiş yolcuların sevdalarını dinleyeyim.
Benim sevdamdan üstünü var mı, bileyim.
Okuyup hayıflanayım yada hafifleyeyim.
izin ver hanında dinleneyim, hancı.
istersen hanında ilelebet kalayım.
istersen gideyim sakin sakin bir yabancı gibi...
Yol benim,yollar benim...Handa senin hancı.
Gurbet benim,yar benim,yaren benim.
Sen Vatan,Sen Anadolu,Sen Yarın...
izin ver bir nefeste yanına geleyim.
Yol ver yüreğinde ilelebet kalayım...

(04-05-2009)