Hançerlendi Duygularım

sabahın kör saatlerindeyim
yine kurşunlandı uykularım
ve yavaş yavaş doğarken güneş
yine hançerlendi duygularım

bu ne ilk nede son gece böyle
her gecem sensiz, her gecem çaresiz
yavaş yavaş soluyorum bir gül gibi
yaşıyorum geceleri kimsesiz

yatağım bir mezar gibi soğuk
yorganım ısıtmaya yetmiyor
sen yoksun ya yanımda
geceler bitmek bilmiyor

geceler mi, sen mi kahpe bilmiyorum
şimdi mutlu günlerimi arıyorum
ve ağrı’nın yalnızlığına eş
geceler boyu ağlıyorum

biliyorum ki sen çok mutlusun
benim halimi anlayamazsın
sen doğmayan bir güneş
sen benden çok uzaktasın