Seni tanıdığımda
Yüreğime saplandı aşkın hançeri
Çıkarmaya çalışırsam
Bu beni öldürürdü
Bu acıyla yaşamaya çabalarsam
Bu da beni bitirirdi
Düşünmedim olacakları
Amaçsızca
Umarsızca
Saf bir çocuklukla
Sevdim seni
Gittiğinde buralardan
Gözlerim hasret oldu o billur
güzelliğine
Ellerim umdu yeniden dokunmayı narin
ellerine
Yüreğim ise yalvardı Tanrısına son kez
Geri döndürsün diye seni
En çok sevenine
Ama nafile
Biliyordu zihnim dönmeyeceğini
Bu hasretin bitmeyeceğini
Hançer yarasının kapanmayacağını
Yüreğimden akan bu sızının durulmayacağını
Biliyordu
Biliyordu da
Bilmemezlikten geliyordu
Çünkü
Cesareti hiç yoktu
Umudu ise çok
Ah sen yanımdayken
Bir gün gideceğin korkusuyla yaşadım
Sen yokken
Bir gün döneceğin ümidiyle
Pişmanım
Senle geçirebileceğim o anları
Korkuma adadığıma
Pişmanım
Şu hançeri çekip de bu acıyı bitiremediğime
Umudumu yenemediğimden
Seni sevmekten vazgeçemediğimden
Ama vazgeçemem!
Kayıt Tarihi : 1.10.2005 13:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!