Hançer Şiiri - Gülen Ay

Öyle bir kasvet sardıki gönlümü istemeden
Kelimelerim bile güneşe hasret kaldı
Sarardı duygularım, kırıldı düşlerim ellerinde
Ne yana baksam yanan kalbin sarıyor benliğimi
Ne ben ben olabildim nede sen sen
Kelimeler dileniyorum senden,büküyorum bileğimi
Bir mısra bu denli mi kanatır özlemimi
Vakit tamam diyorum ve savruluyorum sahrada
Alelacele topluyorum kırıklarını kalbimin
Ne oldu dersin, nasıl karardı güneş?
Ve nasıl yol aldı vakitsiz bir eş?
Belkide tek teselli bu,boşver bilme
Bildirmesin gönlüm gönlüne...
Sen kırıp geçirmişsin ya etrafı bir gece
Bende kırdım kalemi, kalbimde tek hece
Ayn... Şin... Kaf...
Birleşince anlam kazananlar
Ayrıyken hüzün yoğururlar..ne acı
Hep sana açıldı kalemim,tek senden kaçan benim
Nasıl attıysam denizci düğümünü dilime çözülmüyor
İzlesede gözlerim gözlerini dillenmemi bekleme
Anladım,anlattım,anlam kazandım ama anlaşılmadım
Artıkbir hançer var elimde senden hediye
Ve hançerlenen bedenim bir sal ile gider mahşer yerine...