Hamza pınarı Şiiri - Mehmet Atar

Gördüm ki yerinde yeller esiyor
İnan içim yandı Hamza pınarı
Bülbüller, serçeler bize küsüyor
Hep küskün uyandı Hamza pınarı

Aynadaki resim bana benzemez
Sana kıyan hiç insana benzemez
Yerine yapmışlar sana benzemez
Kim seni kıskandı Hamza pınarı

Dört mevsim sulardı gelen yolcuyu
Güler yüzlü idi yumşaktı huyu
Hastaya şifaydı verdiği suyu
Dertlere dermandı Hamza pınarı

Ne zaman toprağa sıktılar o’nu
Yoksa mahpusa mı tıktılar o’nu
Hangi oyunlarla yıktılar o’nu
Civan pehlivandı Hamza pınarı

İçerdik suyundan doymazdık o’na
Sırrını vermezdi hiçbir insana
Herkesi dinledim dediler bana
Hadim’e nişandı Hamza pınarı

Kaç pınar var idi senin yaşında
Sevdalar saklıydı temel taşında
Kaç âşığı buluşturdun başında
Gönüle fermandı Hamza pınarı

Ataroğlu’m oku o’nu yapraktan
Fışkıracak yine bir gün topraktan
Bütün canlılara Cenab-ı Haktan
Büyük armağandı Hamza pınarı