...
Ve gece örtülür üstüme
Kulaklarımda yine aynı nihavent beste
Suskundur ayaz süzülürken damlan
Mevsim titrer dudaklarında aheste
Mevsim yağmurlarını topluyor damla damla cebimden
Rüzgarın ağıdı kulaklarımı delerken
Küllerinde can kokusu ateşin
Tuana
Bırak sessizliğin yorsun kulaklarımı
Dillere pelesenk bir bahar uğultusudur gözlerin.
Karşılık veremediğim.
Mısralarca ölürsün dudaklarımda,
Muhtemelen çaresizdir aşka susuzluğun.
Sürgün yersin bir sevda masalına.
Dünden kalma o şarkı mırıldanır kulaklarında,
her ateş, küllerinden doğurur kuzguni bir geceyi,
ve nazenin bir sabaha doğan her güneş;
kötürüm bırakır gecenin en karanlık yerini...
zifaf etmeden gün ve gece
iki damla şiir ol gözlerimde
Adı ''sen'' olmayan bütün sözcüklerin anlamını ''sen'' koydum ben.
Bana bir sen borçlusun hüzün deryası hayallerinden.
Zemherinden doğurmalısın güneşi,
Boğazında kalmadan ''gün'' karanlığın!
Öpmeliyim gözlerinin yeşilinden.
Sükût etmeli mi bihâr
Genizinde kanatsız güvercinler dolanırken
Pespembe kıyaf/etiyle
Ben maviyim diye diretirken gözbebekleri
Ve zoraki sürüklenirken dalgadan dalga
Yağmurun aklı karıştı,
Berceste damlalarını görünce gözlerinin.
Niyetlendiğiyle kaldı zaman,
Altüst etmeye yaşamı.
Hayret!
Nasıl da çınlamadı yürek,
bulut kokusu apayrı.
kızıla boyar feciri yağmur.
sabah mahmuru olmuş deniz,
ağlayan mahmur,
ağlatan mahmur...
birini sevdim adı ''sevme beni''
yüreğinde bir kuş uçamaz halde,
çırpınışı bedeninde,
bir uçurtma bağlı gövdesi,
yalnızlık gerisi,
bir koyu güneş daha eskitir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!