Uzak tutun benden geceyi
Karanlığın koca resmine,
Adım mıh gibi yapışıp kalacak diye çok korkuyorum.
Ya ben de onlar gibi olursam,
Ya sizin gibi..
Anlamını yitirirse kendimi bulduklarım
Bir şiir oku bana
Karşılaşmakta zorlandığımız,
O sisli gecelerden birini anlatsın.
Yüzü olmayan suretler görmekten sıkıldım bu aralar.
Görüş mesafesi sana kadar düşsün,
Kendi yüzsüzlüğümüzde bu gece yıkanalım isterim
Anılar canlandı yine düşlerimde
Bir ben vardım,bir de sen gülümseyen gözlerinle
Hatırlar mısın sen bisiklet kiralamıştın iki saatliğine
Ben ise aşkı tatmıştım iki saatin ertesinde
Pedal çeviriyorduk hayata karşı içten içe kahkahalar atarak
Rüzgarına,otuna,bokuna inat edercesine çeviriyorduk hayatın
Bir delinin hatıra defterinden çaldığım sözcüklerle uğruyorum bu defa kapına.
Sen ise kör duvarların ardına saklanmış,
Varlığını yok etme gayesi içinde karanlıkla selamlaşıyorsun.
Ama hala oradasın, biliyorum.
Kapının eşiğindeki ayak izlerin hala genç bakıyor patikalara.
Alışkanlıklarını pek kaybetmemişsin anlaşılan,
İşte gidiyorum
Arkama bile bakmadan.
Dönüp bakarsam kalakalırım öylece
Sebebi olur gözlerin gidemem uzağa
İşte gidiyorum
Zaman zaman uykusunda kaldım en diri yalnızlıkların
Bir kadına sarılmayı başka bir kadından öğrendim rüyalarımda
Her defasında açık penceremden içeri giren o gizemli kuşun,
Yüzüme tokat gibi çarpan kanat sesleriyle sıçrardım yatağımdan
Yıllarımı, kendisiyle beraber çürüttüğüm bu eskimiş taş binada,
Bugün günlerden perşembe.
Bugün yılın en uzun perşembe gecesi,
Cuma desen iki nefes arası,
Bir yaşam ötesi.
Yoksa temizlenir miydi hiç,
Bir gecede bardağımın kahve lekesi ?
Of ulan off. Sana sesleniyorum hayat. Gün geceye kavuşmadan önce iyi dinle beni. Bir sahilin kenarında yalnızlığı dost edindim kendime. Ha birde elimde bir sigara. Denizin masmavi örtüsüne kapıldım hayallere dalıyorum ara sıra. Evet sadece hayaller..
Gerçekliğimde kendisine kimlik bulamamış hayaller. Elimdeki not defterinde kısacık bir başlığa sığdıramadığım hayaller. Sana hayatımın baharına,belki de şehadet vaktinden önceki son heceme kadar gerçekleştiremeyeceğim hayaller. Kuruyorum öyle kafamda. Ruhunumun egosunu tatmin ediyorum bir nevi, kullandırıyorum kendimi
Bugüne kadar çok farklıydı sanki. Hep düşünmedim mi kimsenin düşünmediği kadar insanların daha doğrusu insanlığın geleceğini. Kendimi bile düşünmeyi bıraktım son zamanlarda. Kaldırdım benliğimi bir köşeye,ilerde tozlu bir rafta yerini bulur diye.
Ve çıkardı kanlı elleriyle teninin o narin dokusunu
Bir ceket gibi asıverdi darağacına, bütün soğukkanlılığıyla
O da yabancılaşmıştı artık -sadece kendisinin bulunduğu- bu tek renk getto yaşam coğrafyasına
Koşar adımlarla uzaklaştı tüm benliğinden, Durmaksızın, yabancı adımlar sıralanıyordu kendiliğinden.
Öyleki her bir ayak izinde bir şeyler bırakıyordu kendisinden.
Saf ve temiz düşüncelerim vardı benim
Kucağında uyudğum,yorulmamış mutluluğum
Mayası bozuk insanlığınızdan kirlendi ve de pas tuttu yaşama sevincim
Aktı gözyaşlarım,mendili olmadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!