Sen mi geldin?
Geç şöyle kurul yine baş köşeye.
Yok çıkarma ayakkabılarını,
Çünkü biliyorum yine gideceksin.
Ama birazda olsa bırak kokunu odama.
Yayılsın köşe bucak heryere.
Seni seviyorum cümlesi hiç bu kadar yakışmamıştır bir kadına ve hiç bu kadar anlamlanmamıştır bir zamir tek başına kullanıldığında...Sen....
Seni bir cümlenin içine sığdırmak ne mümkün hiçbir lügatta benzeri yoktur güzelliğinin.Zerafetin bir nesne değildir dolaysız yoldan tümlenen bir cümlede.Seni sevmek üzerine yazılabilecek o kadar kitap vardır ama ben iki kelimeyi bir araya getirip söylemeye yol bulamıyorum.Hiç bir yüklem öznesine bu kadar çok yakışmaz.Ve her hangi bir yüklemime "kim" "ne" diye sorulsa senden başka bir özne bulamam.
Paragraflar senle başlar, mısralar sana doğru...
Kafiyesi yoktur sensiz hayatımın, redif olarak kalırım sadece sen yoksan eğer sonunda...
Sensiz dünyamda gizli özne gibiyim.Soru sorulmazsa çıkmaz ortaya düşüncelerim.
Bana aşkı sen öğrettin.Aşka dair bişeyler yapmayı.Aşka dahil olup daima içinde kalmayı.Devrik bir cümleyi toparlayamayan ben yüklemler savuruyorum zamirleri nesneleri aşıp özneye ulaştırmak için.
şehri doldurur hüznün karanlığın hasretiyle
ay ışığı yalan söyler denizdeki yakamoza
ve günah bulaşır avuçlarıma
gözyaşlarınla ıslanır kirpiklerim
dudaklarımda dünden kalma bi keder
senmisin bileklerimde biriken acı
Öpsem şimdi gözlerinden bi yağmur filizlenir dudaklarımda
Islatır ruhumun dokunulmamış topraklarını
Yanlızlığı yararcasına...
Sevişmiş aşıklar kokar yağmur sonrası gökyüzü
Renkleri yayılır etrafa en mavisinden kıpkırmızısına
Sokak lambalarında görürüz kendi gölgelerimizi
Kadın! Ne kadarda mavisin öyle...
Gökyüzü korkuyor ya benim yerimi alırsa diye
Denizler bile daha hırçın seni görünce iyiden iyiye
Kadın! Ne kadarda güzel bi kokun var...
Güller utanıyor sen yanlarından geçerken
Zihinler köreliyor nerdeyse
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!