Hamurun Mayası Şiiri - Refika Doğan

- Yaratan ipine aklı ve yüreğiyle tutunamayanlardır, yaşam darağacında asılı kalan...
iyi günde olduğu kadar kötü günde de bir ve bütün olabilme umut ve istenciyle... -

Alevi Sünni de damladaki can,
Aynıyken damarda dolaşan al kan;
Hamurun mayası kıvam tutmaz mı?

Uzlaşı kitabı zeminde tamken,
Yaratan katında yaratılanken;
Gönül esrikliği canda tütmez mi?

Can’ların içinde canla cananken,
Hakikat sırrında ilik ve kanken;
Sırat’tan atlarım dörtnal gitmez mi?

Ayırmak olur mu közümü senden?
Ayırmam sözümü, özümü senden!
Ayırsam bir kere kağnım batmaz mı?

Ayırmak olur mu yazımı senden?
Ayırmam gözümü, özümü senden!
Ayrılık içimi hep kanatmaz mı?

Yeri de, göğü de yaratan Allah,
Sarı, beyaz, kara taratan Allah;
Od’um ocağımı serin etmez mi?

Damlaya can verip sağaltan Allah;
Akılla yüceltip çoğaltan Allah,
Neler vermiş bize, daha yetmez mi?

***

Nice sultanları yuttu doymadı,
Köşkü sarayları yıktı duymadı!
Şu felek bizi de bir gün yutmaz mı?

Uykuda olanı vara saymadı,
Doludan alıp da boşa koymadı.
Ayrılık kanıma irin katmaz mı?

Kalksın ikilikler birlikten yana,
Şaşıranlar hele gelsin imana,
Gönüller kazansın derin bir mânâ.

Yürekte kemliği yıkıp bozalım,
Şu çağa sevgiyi derin kazalım,
Gönül dostluğuna destan yazalım...

Refika Doğan-Antalya -Ekim 2007