Hamur'um Şiiri - Kaya Karakoç

Sensin suyum, ekmeğim, hamurum,
Ekin ekip mahsulatı aldığım,
Damıma çektiğim tandırlık çamurum,
Sende büyüdüm, toprağım Hamur'um.

Murat ile şu Fırat'ı besleyen,
Gelinciği tarlaları süsleyen,
Elvan elvan çiçekler kafesleyen,
İpek halım, kilimimsin Hamur'um.

Türkü türkü tütüyorsun dilimde,
Söğüdümsün bahçelerde, elimde.
En şirinsin, en küçüksün ilimde,
Kalemimsin, azmimsin sen Hamur'um.

Perobey'dendir yemeğimin tuzu,
Kardanadam, kızak ve kışın buzu,
Arı, petek, bal için çiçek tozu,
Hep sendedir, oyun saham Hamur'um.

Deresinde sazanımı tutarım,
Ziyaret'te ızgaraya atarım,
Yoğunhisar gölgesinde yatarım,
Bostanında mest olurum Hamur'um.

Gelin, alayın önüne katılır,
Koçeri oynanıp takı takılır,
Gelin güvey için kına yakılır,
Coşkun kanım, düğünümsün Hamur'um.

Yaylada hayvan sürüleri otlar,
Beri'sinde kovayla sağılır sütler,
Ayranaşı, Keledoş'tadır tatlar,
Ayranımsın, ağız tadım Hamur'um.

Yaslarında üzüntüler paylanır,
Bayramlarında yek vücut olunur,
Hor görenlere sadece gülünür,
Kaygım, üzüntüm, sevincim Hamur'um.

Bu bağırda nice kümbet, kale var,
Zaferlerle dolu bir tarih yatar,
Sinendedir sevgi, saygı, hürmet, ar
Mazim, bugünüm, yarınım Hamur'um.

Müzdariptir ah, yine söyler Kaya:
Bitsin ister, çile dolu rüya,
Gökdelenlerle el çıkarken aya,
Yükselmen gerek, kalma artık yaya,
Kır kabuğu, ey ümidim Hamur'um.