Hamur Gibi Şiiri - Sefil Selimi

Dinlen dostlar etmen hayret,
Mahsul vermez boş bir gayret,
Dert teknesiymiş gurbet,
Yoğruluyom hamur gibi.

Kaldım zulüm kucağında,
Ecnebiler bucağında,
Ayrılığın ocağında,
Yanıyorum kömür gibi.

Ateş yad elin dört yanı,
Cendereymiş her bir anı,
Öyle doğradı ki beni,
Tornadaki demir gibi.

Sefil Selimî'niz şaştı,
Yurdu koyup dağlar aştı.
Harç ile suya karıştı,
Kerpiç olan çamur gibi.