Hampama Binme Şiiri - Ahmet Çelik

Altından yel geçeni sabit bir varlık sandım
Kalpsize bel bağlattın kader hampama binme
O terk edip kaçarken cehenneme eş yandım
Çocuk gibi zırlattın kader hampama binme.

Meğer yok olurlarmış gölgeler gün batınca
Aklım başıma geldi güvendiğim satınca
Oh be çok rahatladım yükü çöpe atınca
Beni yersiz ağlattın kader hampama binme.

Büyük maçça yumağı şuracıkta duruyor
Sorgu sual sorarsan acı mekân kuruyor
İçte zalim padişah tekme tokat vuruyor
Yüreğimi dağlattın kader hampama binme.

Çevremde öbek öbek çılgın ses duyuyorum
Mazi denen yaşanmış belki hayali yorum
Ben pısırık ve tembel korkaktan korkuyorum
Tabanları yağlattın kader hampama binme.

Güneşimi karattın gönlüme battı diken
Mitralyözle tarattın tenden ayrı değilken
Kumlukta su arattın çölde bir vaha iken
Kor ateşe fırlattın kader hampama binme.

Ek tütünü satma ha her yasakta bir kolcu
Seni kale zanneden köşe başında golcu
Eylem burda kalacak bilmezler herkes yolcu
Azgın selle çağlattın kader hampama binme.

29.07.2017
Ahmet Çelik

HAMPA: Değişik manaları var ama burada SIRT, OMUZ manasında kullanılmıştır.