Hamiyet Şiiri - Fatih Çetinkaya

sakın yağmurlar yağmasın bu şehirde,
ilkbahar gelir, gözlerim dolu dolu olur.
sormasın adını kimse bana.
bu ne lazım bir iştir ki,
şimdi ister alacağını.
zaman şimdi değil,
şimdi değil,hamiyet.
getir ellerinde pembeler,
bu tek yönlü bir bilet.
intiharıma neden olacaksa,
silahsa silah, jiletse jilet.
ne fark eder,
senin elinden gelecekse ölüm,
ben hazırım her zaman elbet.

bir araya toplar hüznü,
gözlerinde bulur beni cinayet.
bu nasıl ihanet,
bu ne şehvet ki,
çeker vurur ellerin beni.

mahalle aralarından
çıkarır başını bir küskün çiçek.
utanırım bakamam.
gözlerin bir başka bu gece,
beni öldürecek.

hamiyet oturur, köşe başındaki
duvarı mavi boyalı evde,
sıkar sıkar çiçekleri ellerinde.
balkona asar çamaşırlarını.
bir karışık düş,
yarı hayal, yarı çıplak.
bu ne hamiyet,
bindirir varlığın bir yük.
eziyet eder saçların, asar beni.

hamiyet, getir bana gelecek,
yoksa bu aşk suskun bitecek.
kömürler getirme ellerinde hamiyet.
kara ellerin hüküm giydirecek.

kahırlanır hamiyet sigara içmeme,
bozar ve yeniden toplar,
kaşlarını çatar.
el çırptıkça seslenir geleceğe,
hamiyet, bu karışıklıkta,
sesin duyduğum tek gerçek.

hamiyet, taş atar balkona,
muzipçe kaçar gider.
indirir beni aşağı,
kızmama aldırmaz,
çeker gider.

hamiyet ıslık çalar,
erkek gibi sakız çiğner.
tükürür,
sağa sola küfreder.
hamiyet, bu kokun beni deli edecek,
hep üstüme siner.

hamiyet ıslatır beni yağmurların,
kızım sana hiç güvenmiyorum.
çünkü bu yağmurların,
bana ilkbaharı değil, sonbaharı getirecek.

hamiyet briç oynar mısın benimle?
satar adamı, bu hamiyet,
beklemez seninle,
kıyısında duramaz yaşamın.
başka dünyalarda arar kahkahayı.

her haline razıyım,
dönüş biletini ben alayım.
hamiyet, yine gece gel de,
beni ölüme mahkum et.

hamiyet saçlarının hayali ne güzel,
hamiyet gözlerinin hayali ne güzel,
aslında hamiyet,
sen benim kalbimde,
artık yeri olmayan bir güzel.