Hamiyet Çağrısı Şiiri - Gürhan Kurukaya

Bir inilti duyulur Balkanlarda!
Bir haykırış, Sincan'da, Arakan'da...
Hüzünle hemdemdir şevkatli ana.
Bir hayal oldu artık uyku bana!

Fırat'ın kuzusu, Kenan'ın kurdu.
Yıkılmadı ehl-i salibin yurdu!
Bilin ki, dünyanın devranı durdu.
Zalimin zulmüdür, arşa dayandı.

Ehl-i Yecüc, sabiye zulmediyor.
Analar çaresiz, imdat diliyor.
Beşeriyet gününü gün ediyor.
Uyan irfan ehli iman gidiyor!

Her kim ki, zelil münkerâtı duyar.
Harekete geçmez, nefsine uyar.
Hala da kendini ihlaslı sayar.
Ne sancak bırakır, ne de ehl-i yar.

Hak söz, tenperestin gitmez hoşuna.
Bil ki, ağu katar helal aşına.
Kim ki, bakmaz mazlumun göz yaşına.
İman sarayını yıkar başına.

Durma ehl-i gönül, geç harekete.
Erişsin zilletten, mazlum, izzete.
Barış ile aşk yaraşır hilkate.
Kalmasın dünyada tek zulümzede.