Hamiye Alkış Şiirleri - Şair Hamiye Alkış

Sakın üzülme bakıp yüzüme
Çıkaramadın kim olduğumu
Düşün
Koca taşlar toprak olmuyormu
Güneş doğup doğup batmıyormu
Tanıdıkların ölüp ölüp gitmiyor mu

Bİz
Diyardan diyara,iz bulabildim
Gönülden dağlara, ip kurabildim
Yürekten yüreğe, söz dizebildim
Özlemiş kolların, can sarabildim
Ne mutlu bana, sen görebildim

Ateşe benzetiyorum aşkı;
Alev alev yakamozlarla yanan,
Yaklaşınca ılgıt ılgıt ısıtan,
Değdiğinde acı acı sızlatan.
Bulutlara benzetiyorum;
Ufuklarda narin narin dolaşan,

Çok düşündüm sevmenin ne olduğunu
Hani bir ağaca bakarsın da,
Yapraklarını salındırır,farkında mıdır?
Sonra sesini duyarsın çok şey anlatan,
Havanın onu sardığının farkında mıdır?
Rüzgardan sarsıldığının farkında mıdır?

HE Mİ? ,öyle mi?
Kayısı ağacı bak bahçemdesin;
Dalların yaprakların pek de gür,
Ayrım payrım olmuşsun meyveden,
Seviyor, seyrediyorum yüreğimden
Kalkıp seni ilaçlıyor, suluyorum,

bahçemde diktiğim ağaçlar,
benim için büyüsün
benim için çiçek açsın açmasın
benim için meyve versin vermesin
ben onlara gübre olayım
ben onlara su olayım

görünüşüm kabadır belki.
sözlerim, hitaplarımda öyle.
fakat ruhum,bir zar kadar ince;
değmeye gelmez.
Tüy kadar hafif,
nefesten titrer.

ağaçlara anlattım kendimi:
bana acıyıp;
yaprak döktüler diye üzüldüm.
meğer son baharmış.
meğer beni hiç duymamışlar bile.
boşuna sulayıp,boşuna konuşmuşum

Sana ne diyeyim maviş
Bukadar mı kızdırdım seni
Her zaman aynı şakayı yapar
'Postunu giyeceğim'derdim
Hiç kızmazdın,sevdiğimi bilirdin
Bazen tırmalasanda nadiren yalardın

Yıllar önce sen, beni severdin, coşkun sonsuz.
Ben seni severdim,dar vakitlerde özlemle.
Şimdi sen beni sevmiyorsun,istekle
Ben yine seni seviyorum, geniş zamanlarda gururla,
Büyüdün bebeğim,aramıza savrulası zaman girdi.
22.08.2004