Gecenin dördünde,sabaha karşı.
Camdan şehri seyrediyorum.
Tül perdelerden sızan karanlık dostları,
Kimsecikler göstermiyor sokaklarda.
Bir kaç kişi hızla ilerlemekte ve kaybolmakta.
Belkide ibadet kapılarını açacaklar.
Çocuk ruhu hırçındır,mütecavizdir.'
Ona sadece sevgi ve şefkat caizdir.
Sokağa düşmüş çocuk içimizde bir problemdir.
Ruh ve bedene eşit alâka milli bir önlemdir.
Nerdesiniz gündelik sertlik serdarları?
Neyin savaşında,neyin sabrındasınız?
Soluk yok,mideler öttürüyor duvarları.
Siz hala benliklerin savaşındasınız..!
Bedeni gelişmişliğin doğurgan anaları,
Kulaktan kalbe nakşedin bu kalbi manâları.
Asli bir edâ ile hitap edeceğim size,
Milli âhenge uyarak söyleyeceğim size.
Biliyorum ki sensizliğe mukadderim,
Biliyorsun ki bensizliğe mukaddersin,
Ben beni,varlığınla tedavi ederim,
Sen se yalnızlıkları terkedip gidersin!
Hiç bir uğraşınız olmaz mı sizin kayda değer?
Bırakın gidin artık bu işin erbabı vardır.
Hesabınızda Türkleri yok etmek varsa eğer,
Unutmayın ki Allahın da bir hesabı vardır.
Çünkü Türk milleti İslam için çok canlar verdi,
Gömülüp te ruhumuza,
Bu kadar özlemleri çekmemiz neden?
Ağlamayıp ta sakinleşerek,
Gözyaşlarımızı boşaltmamamız neden?
Can suyumuzu yitirmememiz için mi,
Çocuklar,esen yelin yönüne göre eğilen çocuklar.
Onlarki yanlış tanımlanmış eğrilerle eğrilen çocuklar.
Çocuklar,milli hasletleri yüklenmeden yuvadan atılan çocuklar.
Açmayınca kucağını devletlim hainlerce aldatılan çocuklar.
Çile çamurunun yüzücüsü olsak dahi,
Çamurun rengine Mevla'dan renk dilemeliyiz.
Yudum yudum çekilen o çileler haksız da olsa,
Namus meselesidir deyip üzülmemeliyiz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!