Hamit Dede Şiiri - Serkan Karabulut

Gözüküyordu yokuşun başında
Başında kasket elinde bastonuyla
Çığırışlarımızın arasında
Onun baston sesi duyulurdu baskın
Bakışlarımız ona dönünce
Yüzü güler başımızı okşardı
Ellerini cebine attığında o tatlı şekerlerden verince
Cebinde bir sürü hazine var sanırdık
Hiç konuşmazdı çok sonra öğrendik dilsizmiş
Biz onu gözlerindeki yıldızlardan anlardık
Hafif isli ve yaldır
Canlarım derdi sanki elleri başımızı severken
Oysa ne başımızı seven eller
Nede konuşan diller duyduk biz çocukken
Ve bir gün hastalandığını öğrendik
Artık o yokuşta ne o
Nede baston sesi geliyordu
Gelmeyecekti

Çok yıllar sonra bugün
Son kabir ziyaretinde
Dönüşte gene aynı yerde
Torunlarım koşuşturdular yanıma
Gözlerimde buğu
Ellerimde şeker
Seni şimdi daha iyi anlıyorum
Hamit Dede