Hamido Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Sürdüğü tarladan
Taşlıydı yüzü…
Engebeli çizgi çizgi
Bir acayip hüzünlü.

Kartal bakışlıydı gözü.

Uçurumlu yollar
Taşlı tarlalar…
Yüzüne nasıl yansımışlar
Hamido diye lakap takmışlar.

Hamido dilsiz
Hamido yolsuz
Hamido kanatsız
Hamido kolsuz…

Kartal bakışlıydı gözü.

Kimseye ilişmezdi
Taş gibi sessizdi…
Hamido hem yetim
Hamido hem öksüz.

Bir çağılın dibindeydi
Merhaba dedim…
Usulca “merhaba” dedi
Konuşmak istemiyordu belliydi.

Tabakasından bir cigara sardı
Önceden sardığı kulağının arkasındaydı
Cigarayı ard arda yakardı…
Hamido bildim bileli uzaklara bakardı.

Hamido benim kanım
Hamido benim dayım
Hamido benim yarım
Hamido benim canım.

“Acıdır ama
Yak yeğen…
Habarın var mı acılardan ?”

İnceden inceye sitemdi dayımdan !..

Hamido dayı
Ben yegen…

Acılardan habarım var diyemeden
Ayaksız gittim görünmeden.