Hamide Kadın Şiiri - Mustafa Toga

Ben; Faydalı Köyün'den Hamide Kadın,
Yaşım doksan beş mi desem, doksan dokuz mu?
Elim, yüzüm kırış kırış, derim çekilmiş
Asırlık bir çınar gibi, hâlâ ayakta dimdik,
Duran benim.

Ben; Kozan kasabasından Hamide Kadın,
Oğlum, kızım oldu ve torunumun torunları
Bir de seferberliğin elimden aldığı üç erim
Buğdayım, ambarım, çiftim, çubuğum,
Sürüldükçe inilerim…
Ben; Adana vilâyetinden Hamide Kadın,
Gün görmedim ömrümce, dört duvar çevrili kerpiç
Çiçekler solmaya başladığında mis gibi kokar ya,
Gündüzlerim karanlık, sürme gözler, al yanaklar soldu,
Goncaydım kocadım…

Ben; Toroslarla çevrili Çukurova’dan Hamide Kadın,
Avşarlar, Ceritler, Bozdoğanlar oymak oymak
Ve nice padişahlar gördüm Mustafa Kemal Paşa’dan önce
Beni böyle boğum boğum dokuyup saran ağrı
Yüreğimde hissediyorum, işte bu ölüme çağrı,
Dua eder ellerim, artık…

Kozan / ADANA
www.togamedya.tr.gg