Hami ve Hadesli Sohbeti (öğreti)
16.02.2008
Geceleyin kapılar kapanıp da lambalar söndüğü vakit, odamda yalnızım demeyin yalnız değilsinizdir.
çünkü başınızı yastığınıza koyduğunuzda karanlığın rahmine düşen bir düşünce, beyninizde bir söze dönüşünce başlar ruhun dansı. En yalnız olduğunuz anda dahi içinizde duyduğunuz bu ses yalnız olmadığınızın tek kanıtıdır. Ruhların önce Tanrıdan, sonra da birbirlerinden ayrılışlarını annesinin sıcacık varlığından kopan bebeğe benzetirim hep. Uyurken yanı başınızda yatan yabancı yalnızlığı izlerken ya da bir bebeği kokladığımda duyduğum cennet kokusunda tanımadığı bir dünyaya, alışık olmadığı bir atmosfere geçişinin yarattığı o ilk şoku düşünürüm. Ve varoluşla birlikte, kelimelerle anlatılamayacak bir yalnızlığın başladığını, ruhlarımızın bilinmeyen bir köşesinde hala o acının sızladığını hissederim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta