Hamdullah çelebi’nin İkrar Darı

📜 Hamdullah Çelebi'nin İkrâr Dârı

Ulu divan kuruldu, fetva okundu,
Şeriat hükmüyle ferman dokundu.
Gözler, Serçeşme’nin yoluna bakındı,
Hakikat meydanından kaçar mı pirim?

Ferman ulaştı Bektaşi ocağına,
Hünkâr buyruğu vardı her bucağına.
İkrâr erleri çıktı dar ağacına,
İlminin hesabı şaşar mı pirim?

Kadı sordu: "Sizin yolunuz nedir?
Mürşit dediğiniz kimin evladıdır?"
Hamdullah der: "Bu sır Hak’tan yadigârdır,"
Emanete emin kaçar mı pirim?

Doksan bin Horasan eri dizildi,
Her birinin kaşı, gözü süzüldü.
Postun üstünde can pazarı kuruldu,
Cellâda kanıp da küser mi pirim?

"Musahipler şahit," dediler yola,
"Hakka giden can, verir mi hiç molâ?"
Verilen ikrârın hükmü ne ola?
Yâri yolda bırakıp döner mi pirim?

Pîrim Hamdullah’ı sorgular durur.
Canı teslim ettim, tenim emânet,
Erenler yolunda çekeriz zahmet.
Cevapta titremez, metânetli pirim.

"Nedir makamınız, sırrı kimdedir?
Dergâhın ışığı hangi demdedir?"
"Gerçek pîrler, yoksul ve kemendedir,"
"Bu böyle biline," demez mi pirim?

Şeriat kapısı dervişe dardır,
Hakikati bilene, irfanı kârdır.
Hakk’a ulaşanın yolu pür nûrdur,
Sonunun sürgününü görmez mi pirim?

Hakk’a ikrâr verdim, dönmem sözümden,
Dürr-ü hakikatten damla gözümden.
Dâr çekerim, geçmem pîrin izinden,
Dârın dermanını sermez mi pirim?

Başımla canımla geldim meydâna,
Sefil canın varı pîrin postudur.
Ne ki hükmolunur, cana minnettir,
Minnetin merhameti sinmez mi pirim?

Zindana koysan da dilden dönülmez,
Aşk-ı Hüdâ yaktı, bu nâr söndürülmez.
"Buyruğunuz başım üstüne," denilmez,
Can yola kurbandır, bilmez mi pirim?

Kalemsiz Şair der, bu sırdan inmez,
Gerçek Hamdullah yolundan dönmez.
Aşk ateşi yakar da cihanda sönmez,
Canlı canlı kabire girmez mi pirim?