Muradın kaldı gözünde
Hiç kemlik yoktu özünde
Çift yavrunun her sözünde
Babam gel ağlatma beni
Hamdim dert dağlatma beni
Üç gardaşın yolun gözler
Gözler de yüzünü özler
Felek bir adımda izler
Gardaş gel ağlatma beni
Hamdim dert dağlatma beni
Döndü sana yüzün dönmez
Namerte boynunu eğmez
Dertlenme ocağın sönmez
Erim gel ağlatma beni
Hamdim dert dağlatma beni
Dünyanın ziyneti boşa
Hüseyinim binler yaşa
Cemalim başın taşa
Vurma gel ağlatma beni
Hamdim dert dağlatma beni
Hayat mı bu böyle kısa
Kırkbir yıl hep gam tasa
Sertanım elinde saza
Değme gel ağlatma beni
Hamdim dert dağlatma beni
Kayıt Tarihi : 1.2.2008 21:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hamdi, küçük yaşta Yozgat'ın Sorgun ilçesine bağlı köyünden Ankara'ya çalışmaya gelmişçileli kalabalık bir ailenin en son çocuğuydu. Ankara'da büyüdü, askere gitti, Döndü isimli güzel bir eş buldu. O'ndan Hüseyin ve Cemal isimli iki oğlu oldu. Borç harç bir ev aldı. sıkıntılı ve koşuşturmalı yaşamının içinde işten işe koşarken evinin taksitleirini ödemek için, bir sabah bir okul servisinin çarpmasıyla 41 yaşında, kaldırıma 1 adım mesafe kala bu dünyadan göçtü. Bu şiir bu hikayenindir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!