Eritirmiş insanı kadın aşk potasında
Düşersen eline şehvet kıskacının
En büyük bestekarın bile notasında
İzi var kimbilir hangi potadaki acının
Hiç bir şey görmedi gözlerim
Dalıp gözlerine seyrederken
Hiç bir şey anlatmadı sözlerim
Karşında saatlerce konuşurken
Hiç bir şeyde yoktu aramızda
İnsanın hayat yolu virajlarla doludur
Hızlı gidersen eğer virajı alamazsın
Akıl bu araçtaki direksiyon koludur
Kontrol edemezsen yolunu bulamazsın
Önce düşünmeyi unuttu insanlık
Şimdi konuşmayı da beceremiyoruz
Ruhlarımıza çöktükçe bu karanlık
Kendimizi sevgiye bile veremiyoruz
Oysa sevgi bir zamanlar ışıktı, nurdu
Ben beni çözemedim ben bir bilmeceyim
Formülleri karışık sonsuz soru sonsuz şık
Ruhumu sezemedim acep delimi neyim
Bulunmaz bu zifirde tek nokta tek bir ışık
Dolaşırım parklarda gün boyu bahçelerde
Soğuk bir gece yarısı benimsin
Ellerim belinde, dudaklarım vücudunda
Ne fantaziler yaşayacağız seninle
İnan sabah olmaz bu gece yarısı
Sevdiğimi söylüyorum sana binlerce kere
Kızgın güneş kaybolup karanlık çöktüğü an
Yıldızların sessizliği üzerimize iner
Ay sukunetini yansıtırken semadan
İçimizdeki ışıklar bir yanar, bir söner
Gece başlarken henüz tüm sessizliğiyle
Daha ne kadar zaman sürebilir bu böyle
Seni sırf seyretmeyle nasıl kanabilirim
Kaçamak bakışların ve susan gözlerinle
Yüreğimi emrine nasıl sunabilirim?
Nasıl başladı bu sevda, bilmem nasıl?
Yeni bir dünya öneriyorum insanlara
Huzura, mutluluğa susayanlara
Sevgiye hasretle kucak açanlar
İnsanca yaşamak için ölene dek
Yeni bir dünya öneriyorum
Huzuru sonsuza kadar sürecek
Dün akşam hayal aleminde seyre çıkmıştım
Özlemini çektiğim duyguları arıyordum
Bir an düşlerimin gerçek olduğunu sandım
Bir başka gözle izledim dün akşam insanları
Bir koşuşturmacadır gidiyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!