Hamamböceğine Methiye Şiiri - Ahmet Leve ...

Mazi denen ayinenin, karşısında asık yüzüm.
Ve bir soru, hep kafamda; fakat cümle olamıyor.
Ellerin baharı yaşlı, benim toy çağında güzüm.
Bir ağrı var, tam şakakta; gözü, namluya bakıyor.
Mazi denen ayinenin, karşısında asık yüzüm.

Hamamböceğidir keder, ışıklar sönünce çıkar.
Güneş yüzüme vururken, saklanıyor bir yerlere.
Gündüz gözü beni gören, lebalep neşemden kaçar.
Tasannu bir ruh saçıyor, yeşile küsmüş çöllere.
Hamamböceğidir keder, ışıklar sönünce çıkar.

Dibine vurunca ölüm, içinde yüzünce hayat.
Bu sudan hiç çıkılmıyor, yanılıyor hür takılan.
Şimdi yeni ne söylesen, benim lügatimde bayat.
İlim dediğin noktadır, tekrar tekrar hatırlanan.
Dibine vurunca ölüm, içinde yüzünce hayat.

İşte budur hakikatim, ben sana yalan söyledim.
Hem fenayım, hem faniyim; etten yapılmış büstüm var.
Bilmiyorum, ne zannettin; ben eskiden de böyleydim.
Maddesini aşamamış, kuytularda bir ruhum var.
İşte budur hakikatim, ben sana yalan söyledim.