Hamal Efendi Şiiri - Atıl Kesmen

Akşam oluyordu
Güneş boynunu bükmüş,
Yavaş yavaş karanlıklara kuçak açmış
Yıldızlar ise..
Merhaba demek üzere, son hazırlıklarını yapıyorlardı
Derdi, kederi sevinciyle
Bir gün daha kendini tamamlamak üzereydi.......

Birisi vardı'ki, onun için her gün, aynı gün'dü
Çünkü onun adı
Hamal efendiy'di
Bir lokma ekmek uğruna verdiği mücadelede
Yorgun düşmüş bedeni, isyan etmek üzere, işaret veriyordu
Ayakları ise..
Bir sağ'a bir sol'a alabora olmuş ne yana yatacağını bilmeyen
Bir tekne misali yerinde duramıyordu.......

Bakışları anlam dolu
Yüz ifadesi
Yaşam savaşından almış olduğu, derin izlerle doluydu
Ona bakıp'ta onu anlayan, göz dilindeki düşüncelerde
Duygularıyla hislerini bir kenarıya itmiş
Bu insan
Gücü'nü satıyordu....

Yok'tu başka hiçbir şeyi, bütün sermayesi buydu
Sevinci, mutluluğu hata gururu
Elleri ayakları onun vazgeçilmez arkadaşı olmuştu
Onlarla sohbet ediyor
Onlarla derdini paylaşıp, kendini buluyordu.......

Yaşı ne olursa olsun, yalnız yaşamını sürdürmeye çalışan
Hamal efendi'nin
Düşünceleri bazen arada bir de olsa
Kafasında uzuyordu, bir lastik gibi
Nereye hedeflense, oraya çarpıyordu
Ne'de olsa o da bir insandı
Kalp'i atıyor, kanı vucudunda dolaşıyordu
Onunda istek ve arzuları vardı
Ama hep var'dı, hiçbir zaman gerçek olmadı

Çaresizlikler ülkesinin vatandaşıydı
Ne bir çevresi
Ne'de kendini saydıracak bir nufüsu vardı
Ne kadar ağır kaldırırsa, aferim alıyordu
En büyük ödülü, en yakın dostu buydu...

Ezile ezile yaşıyordu, dibi çürümüş bu dünyada
Vurgun yemiş bedeni, acı nedir hissetmiyordu
Mutluluğu ise hiç bilmiyordu
Olsa'da olurdu olmasa'da
Yürüdüğü bu uzun yolda, kısa düşen adımlarıyla

Dert etme sen kendine, bu dünya'yı
Öbür dünya'da var
Sen güçlüsün adın üzerinde, gücünü satıyorsun
Çekinme bas bu topraklara sağlam ayaklarınla
Çek nefesini, güç olarak ciyerlerine
Sen'de yalan, dolan, hile yok
Sesini duymasada, çaresizlikler ülkesinin prensi
Nasır tutmuş ayaklarının sesi
Terleyen avuçlarında ısınıyor
Seni beklemekte olan cennetin.....
Hamal efendi..