Hamal Şiiri - Önder Karaçay

Kimsin?
Hamal bir baba, sorumluluk
Nasıl yani
Evine her gün alın teri ile ekmek taşırım
Elimden tutanın yüreğini taşıdığım gibi
Yavrularımın karnı doyar, yüzleri gülerse içinden dışarı mutluluk aşırırım
Bir sonraki günün enerjisini böyle doldururum içime
Sevgisini, aşkını babalar başka türlü göstermeyi bilmez ki!
Duymak, görmek, hissetmek ister insan
Haksız da değil
Babalar verdiğinin karşılığını istemekten utanır
Bir baba kaç oğla bakar sözü boşuna söylenmiş bir söz değildir
Bir karşılık minnet beklentisi bekliyor izlenimi vermek istemez babalar
Göz boyamayı sevmezler, göz boyanmasınıda
Bilir yavrularının bakışlarının ne anlama geldiğini
Babalar söze gerek bırakmama çabası içinde yaşarlar
Geleceği tasarlama kaygısıdır baba
Kendisinden sonrası için kendini paralar
Değeri her canın olduğu gibi yaşarken bilinmesi gerekir babaların
Öldükten sonra hiç kimse baba olmak istemez, ölüm sonrası baba olduğundan haberdar bile olamaz
Hiçbir pişmanlık geri getirmez babaları
Zamanında kıymet bilmemek pişmanlıktan başka bir duygu üretmez
Yaşarken bir babaya baba olduğunu hissettirmek yeter
Anne ve babayı anlamak için illede anne ve baba olmayı beklemek gerekmez
Babaların gölgesi köprüdür
Üzerinden bir tek yavruları güvenle geçer