Sersemledim her darbenle şimdi yerdeyim
Düşer miyim yine yakınına bilmemekteyim
Bir kendimi kaldırsam kalmaz ama bir sorun
Yüküm ağır sırtımda ki ona küfem lehim
Geçiyorum dağı taşı kesti küfem omzumu
Aştım sorunsuzca en korktuğum yokuşu
Umduğum rahatlığı bulamadım, ilk görüşte
Kolay olur sandığım son rampayı inince
Son eklenenler hele yordu beni daha beter
Sanki kor taşıyorcasına yaktı sırtı bu keder
Yığıldı bazen ağırlık bir tarafa, kaldım yolda
Tutundum bir dala tora düşme korkusuyla
Bu yüke ben hamalım ömür boyu doğrusu
Çünkü baktım yok taşıyacak benden başkası
Elimden tutanım yok yalnızım açıkçası
Küfem lehim sırtlayan yok ki budur bana vehim
Kayıt Tarihi : 21.4.2022 00:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Faruk Fişne](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/21/hamal-90.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!