Hamal Şiiri - Adnan Deniz

Yol kenarında çinkodan yapılmış evinin önündeki sedirde yatar görürdüm onu.Yolun kaldırımına oturan biri on,diğeri onüç yaşında ki iki çocukta bu adama ait olmalıydı.
Evin önünde sürekli hizmet eden bir kadın,adeta pervane gibi adamın çevresinde
Dönüyordü.Ne zaman ki yemek vakti geldi,o zaman kalkar,büyük bir iştahla yemeğini yerdi.Daha sonra çay demlenipte gelene kadar
Sedirin üzerinde yatardı.Çay faslı bittiğinde
Deliksiz bir uykuya yatardı.
Yolun kenarında sürekli yatan bu adamın evinin önünden geçerken zaman zaman karısının mangal yakarak mahalleye bir dumanlı koku yaydığına tanık olurdum.Ama eşi olacak kadın,hiç konuşmadan nasıl böyle sabredebilirdi?Adama ait bu iki çocuk nasıl olurda çağrılana kadar sofraya gelmezlerdi?
Bu adamı nasıl olurda yol kenarında hep yatarken görürdük?Çok merak etmiş bu durumu ve gizlice işini sordum komşusunun birine.Onun sabahtan akşama kadar yük taşıyan bir hamal olduğunu öğrendim.O zaman anladım sedirde yatan adamın halini.