İnsan dediğimiz varlık hiçleri var edip, sırtında yük büyütür.
Bu yükü taşıdıkça taşır atmak ister tepinir ama nafile atamaz.
Bir nefes dinlenirken bile sırtından indiremez.
Artık bu yük sırtının kamburu olmuştur.
Hiçi sırtında var eden sensin diyen,
Bir el atmaz yüküne de indirivermez.
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta