İnsan dediğimiz varlık hiçleri var edip, sırtında yük büyütür.
Bu yükü taşıdıkça taşır atmak ister tepinir ama nafile atamaz.
Bir nefes dinlenirken bile sırtından indiremez.
Artık bu yük sırtının kamburu olmuştur.
Hiçi sırtında var eden sensin diyen,
Bir el atmaz yüküne de indirivermez.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta