İnsan dediğimiz varlık hiçleri var edip, sırtında yük büyütür.
Bu yükü taşıdıkça taşır atmak ister tepinir ama nafile atamaz.
Bir nefes dinlenirken bile sırtından indiremez.
Artık bu yük sırtının kamburu olmuştur.
Hiçi sırtında var eden sensin diyen,
Bir el atmaz yüküne de indirivermez.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta