Hamal. Şiiri - Fehmi Tazegül

Hep demişim yatan bir köpek olsam.
İnsan olsam yaşasam murat alsam.
Düşündüm taşındım çalsam çırpsam.
Elde yok avuçta yok olmuşum hamal,

Evim yok barkım yok zehirdir yaşam,
Halime ağlayıp duruyor benim anam.
Derdiyle öldü gitti fakir hamal babam.
Elde yok avuçta yok olmuşum hamal.

Sırtımda eşyam soğuktan gözde yaş.
Ne bir bacım vardır nede bir gardaş,
Taşırım evlere yükümü dolaş da dolaş,
Elde yok avuçta yok olmuşum hamal.

Fehmi.
Sermayem up uzun sırtımda kalın ip,
Dünyaya geldim kimse olmadı sahip.
Bulamadım yaramı saracak bir tabip.
Elde yok avuçta yok olmuşum hamal.