H A M A L
Mesleğim Hamallık.
İşim zor be ,Babalık.
Dizime çökmüş, açlık.
Gün olmuyor ki.
Başım dan geçmesin.
Geçmesin, bir sakatlık.
Sefaletten, fakirlikten.
Yokluktan, okuyamadık.
Cahil başımızla
Yapa yanlız kaldık.
Bazen itildik,.
Bazen kakıldık.
Bazen küçümsendik.
Bazen de horlandık.
Sırtımda semerim.
Elimde Urgan.
Evimde yok inanın.
Üstümü örtecek, yorgan.
Soframda,
Her gün göz yaşı.
Göz yaşı karışıyor.
Yemeğime, her an.
Bin, bir
Zorluklarla büyüttüm.
Çocuklarımı.
Bir lokma,
Bir hırka diyerek.
Devam ettm.
Yaşamımı.
Utanır oldular,
Çocuklarım.
Bana,Baba demeye.
Eşimin dili varmıyor.
Bana,Bey demeye.
Alın yazımız mı,
Acaba.! ! ...
Bu,Hamallık.
Ne yana baksam,
Yok ışık.
Her taraf, bizim için.
Acaba, neden
Neden, acaba,
Zifiri karanlık.
04.Ağustos 2008
___şair 67___
ALİ CEMAL AĞIRMAN
Kayıt Tarihi : 5.8.2008 04:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zonguldak şehir merkezini dolaşırken iş bekleyen bir hamal gurubunun yanından geçerken Biri birileri ile dertleşen iki hamalın isyanına şahit oldum ve yazdım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!