Hamal Şiiri - Muhsin Bükücü

Hayat oldukça yorsa gerek
Taşıyamıyor yükleri artık Hamal
Dağları taşırdı denizlerin ötesine
Denizleri taşırdı dağların ötesine
Yine de...
Yüksünmezdi hiç eskiden
Umutları vardı,
Dizlerine can veren
Kışları taşırken baharlara.
Alnındaki terleri,
Katık yapardı ekmeğine
Sevda nedir bilmezdi
Şefkat nedir bilmezdi
“Lan” ile bütünleşti kulakları
Yine de...
Umursamazdı hiç eskiden
Hayat oldukça yorsa gerek
Taşıyamıyor yükleri artık hamal

Çileli yolun sonu görünse gerek
Gözlerde hayat ışıltısı yok artık
Dizler titrek, nasırlı eller titrek
Yürekte yaşama arzusu yok artık
Zor gelir oldu
Yok sayılmak
Zor gelir oldu
Hiç sayılmak
Anlayamadan
Anlatamadan
Anlaşılamadan
Gelse gerek yolun sonu
Hayat oldukça yorsa gerek
Taşıyamıyor yükleri artık Hamal

Bir gün ıssız bir köşede
Azrail gelecek yorgun bedene
Karanlığı tırmalayacak elleri
Binecek ruhu sonsuzluk gemisine
Sırtında yüklenmiş dağı geçerken dost Hamal
Görecek cansız bedendeki geleceğini
Gözü yaşlı vuracak sırtındaki küfeye
Çilekeş Hamal'ın cansız bedenini
Ne adını hatırlayan çıkacak
Ne buruşuk çehresini
Ne de... donuk gözlerini...