Halüsineye Bir Kala Şiiri - Erva Özbaba

I
Ufak bir çocuktum
O; kurduğum tüm düşlerde.
Defalarca sakladınız benden
Bir kavanozla en üst raflarda
Kendimden bir adım öndeyim
Her geçen gün izinde
İnanamasam da
Denize koştum ilk defa
Pür yalnızlığımla baş başa
Ben, onu izledim hep
O da bende saklandı
Martılar daldı çıktı
Ardından karabataklar
Ağzı dolan da oldu
Gagası şakırdayan da
Siz hayallerimi zaptederken
Ben çok şakırdadım köşelerde
Onlarca ses vardı, kafamın içinde
İçinden çekip alamadım birini
Hem de hiç...

II
Hep umutla bekledim yarını
Gün gelse de eskiyi
Hiç hatırlamasam diye
Her düşümde sayıklar dururum
Bilinçatımla yüz yüze
Ringim sayfalar
Tek çiftem şiir
Hayat bana deplasman,
Geleneklerse ofsayt
Yalanlarla dolu dünyanızda.

III
Ne zaman sevsem gözlerim kapanır
Geceler de hala uzun
Boşlukta savrulan duygular
Silüetlerde canlanır
Terk etmemiş gölgen beni

IV
Düşe düşe yarım kaldım
Tek çilem de buymuş meğer
Duygular prangasız

V
Hayat bana sonsuz
-karanlık-