Halüsinasyon Şiiri - İzzettin Coşkun

kantinde gördüm seni
saçların ufaktan yüzünü
benden gizliyordu
sen olduğuna emin olmak için
biraz daha yaklaştim

vaybe ne kadar çok değişmişsin
diyesim geldi
tuhaf tuhaf izliyordum
burnunda hızman
öylece oturup konuşuyordun

ama şunun farkına vardimki
asıl ben çok değişmişim
kırlaşmış hayallerim
kirlenmiş umutlarim kalmış

bir ayrılık mevsiminden kalan
kasırga olurcasına
beni benden almış.
alnında bir doğum lekesi vardı
zaman onuda almış.
Beyaz teninde yerini almış almış
aslında şuan
Sana bakıyor olma ihtimalim
çok düşük

binlerce km uzakta
senden uzak kalmam için
ayrılıklar döşemişsin
seni takip etsem bulurum
kendimi tuzakta.

buradan yabancı kampüste
binlerce km uzakta olduğumu
hesaplamayacak bir matematiksizlik içindeyim.
yine birini sana benzetmiş olmalıyım
bir tür halüsinasyon mu geçiriyorum
bilmemki? ?

sanırım kimse sen olamaz ezo....
biraz tuhafa kaçar ama
sen bile sen olamazsın
o kadar alıştım ki yakınımda olmadığına
senden uzaktan uzaktan
kendimi bulduğuma inanamamki
kul kula elle gezsek bile,
seni uzaklarda arama
alışkanlığımdan kopamam....

14.02.2013